Leczenie ran przewlekłych

Odleżyny, owrzodzenia żylne, stopa cukrzycowa

Rany przewlekłe to rany, które nie goją się samoistnie przez okres 6-8 tygodni, pomimo prowadzonego prawidłowego postępowania miejscowego. 

Rana przewlekła jest objawem schorzeń przewlekłych, do których należą: miażdżyca, cukrzyca, niewydolność żylna, długie unieruchomienie, uraz, choroby autoimmunologiczne. Do ich powstawania przyczynia się także niedożywienie, immunosupresja i zakażenia.  

Prawidłowe leczenie ran przewlekłych w pierwszej kolejności opiera się na zdiagnozowaniu potencjalnych przyczyn powstania rany, a następnie stworzeniu warunków do uruchomienia mechanizmów gojenia (np. prawidłowe ukrwienie tętnicze, wyrównanie metaboliczne w przypadku cukrzycy, prawidłowy odpływ krwi żylnej, właściwe odżywianie i suplementacja, opanowanie zakażenia, likwidacja mechanicznej przyczyny powstania rany, odpowiednie środowisko rany).  

Kolejnym elementem po stworzeniu ranie odpowiednich warunków do gojenia jest prawidłowy dobór opatrunków, w zależności od rodzaju rany, jej umiejscowienia, ilości wysięku, możliwości ekonomicznych pacjenta. 

Niekiedy w procesie leczenia samej rany konieczna (!) jest współpraca z innymi specjalistami, np. chirurg, diabetolog, podolog, angiolog, rehabilitant, ortopeda. Bez ich interwencji niemożliwe jest osiągnięcie zamierzonego celu. 

Do diagnostyki przyczyn niektórych ran (owrzodzenia i rany na tle niedokrwienia kończyn dolnych) używamy nowoczesnego sprzętu – badania: ABI (wskaźnik kostka-ramię) i TBI (wskaźnik paluch-ramię).  

W przypadku ran powstających na tle niewydolności żylnej konieczna jest kompresjoterapia, niekiedy z wykorzystaniem PUP (pneumatyczny ucisk przerywany). 

Inną nowoczesną metodą leczenie ran przewlekłych jest zastosowanie osocza bogatopłytkowego (PRP) i fibryny bogatopłytkowej (IPRF, SPRF, APRF).  Oba zabiegi polegają na pobraniu krwi własnej pacjenta, odpowiednim jej odwirowaniu i przygotowaniu właściwego do aplikacji preparatu bogatego między innymi w czynniki wzrostu.